Het was tijdens een sessie met MC. Ze voelde zich niet happy in haar vel en zocht naar klaarheid in haar verhaal. Ineens floepte ze het er uit : “Ik ben niet gewenst. Mijn ouders wilden mij niet” En de emoties waren heel fel voelbaar. Heel veel verdriet. Dit denken droeg ze al heel lang met haar mee. Een overtuiging die haar heel veel pijn deed en doet.
Het kan zijn dat je ouders er niet bewust voor kozen om een liefdesbaby te hebben. Geef toe, zo lopen er heel veel mensen op Aarde rond. Ik zou ze niet te eten willen geven 😉 maar sommigen zijn dit idee gaan aannemen dat ze ongewenst waren en anderen niet. Dit maakt heel veel verschil uit. Als je je voortdurend inprent dat je ongewenst, ongeliefd bent en denkt dat je hierdoor geen recht op liefde hebt dan gaat het leven aan jou voorbij
Zelfs al waren we niet gewenst door onze ouders. Tijdens dat ene moment dat een zaadcel een eicel raakte was er een goddelijke vonk. Misschien was er liefde mee gekoppeld tijdens het samenzijn van je ouders, misschien ook niet. Maar er is de liefde van het universum. Die heeft een drang naar creatie en is onvoorwaardelijk. En vandaar ook is gelukkig zijn je geboorterecht.
Je hebt het recht om jezelf toe te laten gelukkig te zijn. Wees je ervan bewust. Schrijf je eigen verhaal. Je bent in leven. Je kan lachen, plezier maken, gezelligheid brengen, lief zijn, complimentjes geven enz… Neem je tijd. Denk aan de lotusbloem : Vanuit de duisternis ontpopt zich een pure bloem. Ze vindt haar weg naar het licht en laat de duisternis haar niet kleuren.
MC, als je dit leest : Hangt je spreuk in koeien van letters nog op je koelkastdeur ? ;-)